| سورۀ عشق را زِ بَر برخوان | سورۀ عشق بشنو از قرآن |
| معنی عشق بشنو از قرآن | که خدا عاشق است بر انسان |
| عشق در سورۀ مبارک عشق | هست مانندۀ تبارک عشق |
| عشق و معشوق و عاشقاند یکی | نیست در این میانه هیچ شکی |
| اینچنین عشق عین عقل آمد | نام آن نیز عقل میشاید |
| عین عقل است عشق ورزیدن | عشق یعنی خدای را دیدن |
| این دو بالاند دادۀ یزدان | بهرِ پروازِ درخورِ انسان |
| آدمی را دو بال هست نیاز | تا کند بر فرازها پرواز |
| عشق از عقل میندارد باز | هر دو بالش نیاز۫ در پرواز |
| عشقِ بیعقل بیثمر باشد | عقلِ بیعشق جمله شر باشد |
| هرچه شرّ است از همین خیزد | کز بَرِ عقلْ عشقْ برخیزد |
| وحی و عشقاند دادۀ یزدان | خطِّ ربطِ خدایْ با انسان |
| وحی تنها رسانۀ عشق است | عقل هم بیکرانۀ عشق است |
| سورۀ عشق بشنو از قرآن | سورۀ عشق را زِ بَر برخوان |
| عاشقی از خدای انسان است | عشق انسان زِ فرِّ یزدان است |
| عشق را کردگارْ تنها اوست | مالکُ الملکِ عقل نیز هموست |
| عشق و عقل است جامع توحید | عقلِ بیعشق مانع توحید |
| عاشقانِ زِ عقل برخوردار | عاقلان زِ عشق برخوردار |
| در کتاب خدا به سورۀ عشق | عقل آمد برین سُطورۀ عشق |
| مکتب عقل و عشق مکتب ماست | مذهب عشق و عقل مذهب ماست |
| پیشوایان ما همه عاشق | عاقلان ز عشق حق وامِق |
| واجدانِ عقول و علم و کمال | زینت از عشق میبرند و جمال |
| وحیْ بیحدّ و حصر با درجات | شامل جمله واجدین حیات |
| جملۀ کائنات کوشایند | همه بینا و هم نیوشایند |
| خاکْ هشیار و آتش سوزان | همه اجزاء و مفردات جهان |
| جملگی سهم میبرند از عقل | جمله راضیّ و بهرهمند از عقل |
| همه دارند سهم خویش از عشق | سهمی از وحی و نیز سهم از عشق |
| عشق و وحی است پایۀ خلقت | وحی و عشق است مایۀ خلقت |
| عشق در موتْ اصل متن حیات | وحی در موت نیز رمز حیات |
| عشقِ انسان مقیّد او مطلق | عشق انسان ز عشق او مشتق |
| عشق انسان به عشق او وصل است | این فَراق است و عشق او وصل است |
| عشق انسان زِ وحی حاصل شد | عقل انسان به وحی کامل شد |
| وحی یعنی اَبَررسانۀ عشق | وحی والاترین نشانۀ عشق |
| همه عالَم به وحي زنده بدان | موت را هم به وحي زنده بدان |
| اصل وحی از خدا برای رُسُل | ني مقیَّد به انبیا و رُسُل |
| همه دارند سهم خویش از وحی | همه گیرند حقّ خویش از وحی |
| که چه کن، با که، با چه همدم باش | با که تو دوستْ یا که دشمن باش |
| وحی چون باغبان همی باشد | بذر احساس در جهان پاشد |
| عشق رویَد زِ بذر و کِشتۀ وحی | عقل هم حاصلی زِ کِشتۀ وحی |
| عشق برخاست از رسانۀ وحی | عقل برتافت از کرانۀ وحی |
| دل عاشق زِ وحی برخوردار | جان عاقل زِ وحی برخوردار |
| جمله عشّاق ترجُمانِ وحی | عرصۀ عقل گفتمانِ وحی |
| راست کار جهان به عشق و به عقل | همه کار جهان به وحی و به عقل |
| وَحیْ نازل از آسمان رفیع | عشقْ نازل از آن مقام منیع |
| از پسِ وَحیِ نازل از بالا | شد مقام زمین بسی والا |
| فرع شد آسمان برای زمین | سجده بُرد آسمان به پای زمین |
| آسمان تابع زمین گردید | فرعی از جامعِ زمین گردید |
| چشمها دوخته همه به زمین | آسمانها شدند محوِ زمین |
| دیدۀ عرشیان بسوی زمین | آسمان گشته محوِ روی زمین |
| آسمانها همه برآشفتند | یک به یک از فراز بشکُفتند |
| بر فراز زمین بسی غوغاست | وحْیْ نازل زِ عالَمِ بالاست |
| آسمانها شدند فرع زمین | جمله کار سَماست وقف زمین |
| آسمان گشته پایبند زمین | در همه کار در کمند زمین |
| از پسِ وحی آسمان به زمین | دوخته چشم آسمان به زمین |
| از زمین حکم میشود به سما | سیر کار از زمین بسوی سما |
| یاددادِ خدای رحمان است | که نخست آموزگار انسان است |
| او که آموختَه اسْت علم بیان | همزمان وقتِ خلقتِ انسان |
| هست سرمایۀ سعادت او | باشد این دانشش کفایت او |
| بعد ازو از پیامبر داریم | هرچه از علمِ پُرثمر داریم |
| حق سپرده به دست انسانها | کار دنیا و عالم بالا |
| همه هستی خلاصه شد به زمین | بار عالَم نهاده شد بزمین |
| کم ندارد زمین دگر ز سما | نیست کمتر زِ عرش یا که سما |
| یادگاران نوح و ابراهیم | هدیۀ داور غفور و رحیم |
| سرگرفتَست دین زِ نوح نَبي | پاگرفتَست با نزول نُبي |
| ضامن دین شدَست ختم رُسُل | گشت ازو راست کار جمله رُسُل |
| هرکه مؤمن سعادتش حتمیسْتْ | هرکه کافر شقاوتش قطعیسْتْ |
| سفرۀ دین کشیده سرتاسر | بر سرِ سُفره جمله خیل بشر |
| عقل و درک و شعور از دین است | جملۀ شوق و شورْ از دین است |
| گشته جمعی زِ سفره برخوردار | دگرانی زِ خوانِ دین بیزار |
| کفر و ایمان به اختیار بشر | وانهاده زَمامدارِ بشر |
| هرکه رَه یافت او بخود رَه یافت | هرکه گمراه خود زِ رَه برتافت |
| عاقبت یک بهشتْ یک دوزخ | راست سوی بهشت و کجْ دوزخ |
| رمز خیر است دین و دینداری | هرچه شرّ است از آنِ بیزاری |
| سوی حقّ است مقصد انسان | آخرین مقصد انتهای جهان |