آمدن قصّۀ ایّوب در قرآن به این معنا نیست که این داستان با ایّوب شروع شده و با ایّوب هم پایان مییابد، بلکه به این معناست که در تاریخ زندگی بشر باید همۀ ایّوبها شناسایی شوند و درسهای زندگی آنان که از آزمونهای مختلف و سنگین سرفراز بیرون آمدهاند، مورد توجّه قرار بگیرد. ما در مملکت عزیزمان از این نعمت بسیار برخورداریم و همین ممکن است باعث غفلت ما شود. توجّه به قصّۀ ایّوب به معنای توجّه به قصّۀ همۀ شهدا، جانبازان، آزادگان و ایثارگران است. تجلیل ما از شهدای کربلا و زنده نگهداشتن عاشورا دامنۀ قصّۀ ایّوب در قرآن است: «ذکریٰ لاولی الالباب/ ذکریٰ للعابدین». با این توجّه و دقّت است که، معرفت و ایمان و باور ما ارتقا و بهبود خواهد یافت.